Er zijn verschillende mogelijkheden om jonge kinderen (muzikale) beweging aan te bieden. Uit mijn onderzoek zijn vier algemene bewegingscategorieën voortgekomen voor de muziekles:
- zelf iets in beweging zetten (speelgoed bv) - putting something in motion (a musical instrument or a toy)
- beweging met ondersteuning - movement with support (moving together and for balance purposes)
- beweging zonder ondersteuning - movement by self (without any help);
- in beweging gezet worden (schootliedjes, wiegenliedjes) - being moved (by parent of carer)
Deze laatste, in beweging worden gezet, is de praktische uitvoering van kinesthetische referentie. Kinesthetische referentie betekent dat je de maat voelt door middel van de bewegingen van iemand anders. Je wordt door een ouder/verzorger/juf in beweging gezet. Als er dan op de maat wordt meebewogen dat wordt dat doorgegeven aan een kindje. De volwassene is het medium waardoor de muziek stroomt naar het kind. Het ’in beweging worden gezet’ is een onderdeel van de muziek didactiek en heeft een muzikaal doel. Het gaat hier om de ervaring van de temporele kwaliteit van muziek.
Wat achtergrond.
“The premise of the current study is that movement should be considered an important form of kinaesthetic representation through which children may come to understand and learn different aspects of music. Kinaesthetic representation was conceived here as the feeling – “via the vestibular system and receptors in joints, tendons, ligaments, muscles and skin” (Montero, 2006) – and consequently understanding and internalisation of musical information. Through a process of meaning-giving a personal representation could be constructed that supported the memorisation of musical knowledge” (chapter 5.7 thesis).
“Kinaesthetic reference might be an additional aid to feel the music, the beat, instead of only watching the movements and experimenting with them.” “To literally give the children the opportunity to feel the beat of a song by physically putting then into motion during the duration of a song. The adult can f.ex. shake the child’s hand on the beat or rock the child back and forth.”
Op een grote Paddestoel en andere schoot spelletjes zijn daarom een belangrijk onderdeel van samen muziek maken. Hoe het wordt aangeboden in de muziekles is van belang om het thuis goed te kunnen voortzetten. Wil je dat een kindje de maat ervaart van het liedje dan komen er een aantal basisdingen bij kijken. Hoe oud is het kindje? Wat zijn de fysieke mogelijkheden? Wat is de beste zithouding op de knieën van de ouder (waarmee ik iedere verzorger/volwassene bedoel). Hoe houdt je het kindje vast? Als het doel het ervaren van de maat is, het synchroniseren met de maat, dan helpt het als het kindje goed en prettig zit en op de juiste manier wordt vastgehouden. Dan het tweede niet geheel onbelangrijke punt: wil je ritme synchronisatie aanbieden, maat synchronisatie of allebei? Hoe breng je dit aan de ouders? Op een grote paddestoel wordt hiermee meer dan een leuke traditionele activiteit. Door didactische randvoorwaarden op orde te hebben kan je doormiddel van kinesthetische referentie de muzikale vorming ondersteunen.